Hij werd pas na zijn veertigste als kunstenaar ontdekt, maar inmiddels hangt het werk van de Hilversumse kunstenaar Diederick Kraaijeveld op elk continent. What’s next voor de man die mensen kan ontroeren met zijn kunstwerken van sloophout?

We treffen het. In het atelier van Diederick Kraaijeveld (1963) op Werf35, een verzamelplaats voor kunstenaars en creatieve bedrijven in Hilversum, zien we nog net zijn laatste wapenfeit: de 3D plattegrond van Manhattan. Klaar voor een tournee, onder meer naar New York. Diederick heeft er maanden aan een stuk aan gewerkt. “Een maniakaal monnikenwerk,” zegt hij zelf. En geef hem eens ongelijk. Het object meet ruim drie meter en elk gebouw van Manhattan staat erop. Handgezaagd uit houtrestanten van watertorens uit New York. “Alles klopt,” zegt hij grijnzend. De kunstenaar is blij dat het af is, al filosofeert hij hardop over de volgende stad. “Singapore, Amsterdam of misschien wel Naarden-Vesting. Het moet natuurlijk wel een stad met interessante contouren zijn. Maar eerst ga ik een serie portretten van markante New Yorkers maken, van datzelfde sloophout van watertorens.”

Spiritueel Diederick maakt portretten en iconen van gebruikt hout. Hij werkt alleen met hout in de oorspronkelijke kleur, hij schildert zijn materiaal nooit. Zijn eerste werken, waaronder een Citroen DS, nu veertien jaar geleden, heeft hij weggegeven. “Op aanraden van mijn vrouw, die is wat spiritueler ingesteld dan ik.” Na de auto’s volgden andere onderwerpen, vaak iconen van de Amerikaanse cultuur: een flesje Coca-Cola, een Magnum 44, All Stars sneakers en… vele portretten. Ook die zijn opmerkelijk, heel herkenbaar en intrigerend tegelijk. Obama, Rutger Hauer, prinses Beatrix; je blijft ernaar kijken. De blik in de ogen klopt precies. “Tja, ik ben wel goed met ogen,” bevestigt de kunstenaar trots.

Plan B Diederick is een makkelijke prater. Hij vertelt met zichtbaar plezier over zijn niet aflatende jacht op sloophout. Minstens twee keer per jaar maakt hij een verre reis. Gewapend met een koevoet en een lokale gids komt hij in de gekste uithoeken van de wereld: een verlaten Art Deco hotel in Detroit, leegstaande huizen in Alabama, een sloppenwijk in Haïti. Zijn achtergrond – historicus, onderzoeksjournalist en verslaggever – komt daarbij goed van pas. “Door de journalistiek weet ik dat alles anders uitpakt dan je vooraf denkt. Daarom heb ik altijd plan B paraat. Mocht de ene gids toch niet kunnen, dan kan ik iemand anders bellen. Zonder gids is het veel te riskant om op pad te gaan. Je kunt door een oude vloer zakken, er zijn roestige spijkers, splinters, slangen. In sommige buurten kun je niet met je huurauto aankomen. Dan word je meteen overvallen. Bovendien is in Amerika zelfs het meenemen van sloophout uit een verlaten gebouw een serieuze overtreding. Ik heb me weleens vijf uur lang in een kelder moeten verstoppen om de politie te ontlopen. Die verre reizen zijn fantastische avonturen, mijn jongensdroom, maar verreweg het meeste sloophout dat ik gebruik komt gewoon uit Hilversum, bij Van Loenen, de containerkoning van het Gooi.”

Eervol Tot 2006 werkte Diederick als onderzoeksjournalist en verslaggever bij RTL. Als onderzoeksjournalist werd hij bekroond met de spraakmakende onthulling van de UWV-affaire. “Mijn Watergate, maar daarna volgde alleen kleinere zaken.” Ondertussen kroop het bloed waar het niet gaan kon. Diederick ging minder werken voor RTL, en meer met zijn handen doen. Fotolijstjes maken, totempalen snijden tot aan zijn eerste mozaïek: een klassieke Ford Mustang. De eerste expositie was al snel een feit, de opdrachten liepen binnen. Het was niet meer te combineren met zijn werk als verslaggever. In 2006 zegde hij zijn baan op en ging fulltime aan de slag met oud hout. Anno 2017 is Diederick Kraaijeveld een kunstenaar van naam, zijn werk hangt bij galeries en particuliere eigenaren over de hele wereld: Van New York tot Moskou, van Dubai tot Detroit, van Berlijn tot Blaricum. Hij wisselt vrij werk af met werk in opdracht. “Ik heb laatst een portret gemaakt van een jong overleden vrouw, in opdracht van de weduwnaar en zijn kinderen uit Blaricum. Dat is heftig, maar ook heel eervol. Ze had prachtige blauwe ogen, die heb ik gemaakt van het hout van een oude vissersboot uit Portugal waar de familie vaak op vakantie ging. De onthulling van dat portret was heel bijzonder. Het is altijd leuk als mensen blij zijn met je werk, maar zo’n soort portret geeft heel veel voldoening. Ik ben blij dat het me gegeven is om dit voor mensen te kunnen doen.”

Meer informatie: www.oudhout.com

[streamer]

“Verreweg het meeste sloophout dat ik gebruik, haal ik gewoon bij Van Loenen, de containerkoning van het Gooi.”

De Gooische TamTam, zomer 2017, fotografie: Willemijn van der Eijk, tekst: Moniek Moorman